Οι νεκροί και οι σκιές - μια προ Φώτων επιφοίτηση


Ο Joyce ( James Joyce 1882-1941 ) κλείνει ένα μεγάλο έργο ( Οι Δουβλινέζοι - Dubliners ) με ένα μικρό αριστούργημα (Οι νεκροί - The_Dead )  και ο μεγάλος Huston  (John Huston) αποφάσισε να το κάνει ταινία κάποια στιγμή ...ο είδα πριν από 3-4 χρόνια και το αγνόησα. Για κάποιο λόγο δεν το κατάλαβα, δεν ήμουν έτοιμος να ερμηνεύσω το μήνυμα και κατά συνέπεια το προσπέρασα με θετική όμως διάθεση - σκέφθηκα ότι θα το ξανασυναντήσω κάποια πιο κατάλληλη στιγμή...
Η στιγμή ήρθε φέτος.







Άλλες γιορτές αυτές οι φετινές...διαφορετικές και όπως και στο έργο του Huston έτσι ακριβώς,  σαν επιφοίτηση (Epiphany), κατάλαβα μεμιάς όλο το έργο - έφτασα σε μια κατανόηση που τότε δεν μπορούσα. Τα φετινά Χριστούγεννα έβλεπα γύρω μου να περιφέρονται σκιές - σκιές ανθρώπων, ιδεών και αντιλήψεων και μεμιάς θυμήθηκα ότι αυτή την θλιβερή αίσθηση μου είχε αφήσει ένα εξίσου θλιβερό φινάλε ταινίας, μια συγκεκριμένη ταινία που χρησιμοποιούσε ακριβώς αυτή τη λέξη : σκιές



Μετά βέβαια το έριξα στην ανάγνωση κριτικών, όπως αυτή εδώ : The Dead χωρίς όμως να είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ μαζί τους...













Ξαναδιάβασα και το κείμενο του Joyce...


το οποίο για μένα παραμένει ένα εξαιρετικό πλην "δύσκολο" έργο (ούτε κατά διάνοια όμως όπως ο "Οδυσσέας" ο οποίος για μένα παραμένει εν μέρει απροσπέλαστο έργο ) - ο Joyce δεν ήταν ποτέ ο αγαπημένος μου συγγραφέας και ο τρόπος γραφής που εισήγαγε πρώτος με απωθούσε για πολύ καιρό....μπορεί να μεγάλωσα ξαφνικά .....
Όπως και να έχει  για την ταινία φέτος ήταν η στιγμή της κατανόησης....

Υστερόγραφο
Ο Huston για μένα ήταν και παραμένει κυρίως ο σκηνοθέτης του  "The man who would be King" - αγαπημένη ταινία και για μένα το καλύτερο buddy movie που έχω δει ...αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένας αιώνας από τη γέννηση του Ελύτη - επίκαιρος και ζωντανός

Σε αναμονή της φετινής Ταινίας ...