Αναρτήσεις

Οι νεκροί και οι σκιές - μια προ Φώτων επιφοίτηση

Εικόνα
Ο Joyce ( James Joyce 1882-1941  ) κλείνει ένα μεγάλο έργο ( Οι Δουβλινέζοι - Dubliners  ) με ένα μικρό αριστούργημα (Οι νεκροί - The_Dead  )  και ο μεγάλος Huston  ( John Huston ) αποφάσισε να το κάνει ταινία κάποια στιγμή ...ο είδα πριν από 3-4 χρόνια και το αγνόησα. Για κάποιο λόγο δεν το κατάλαβα, δεν ήμουν έτοιμος να ερμηνεύσω το μήνυμα και κατά συνέπεια το προσπέρασα με θετική όμως διάθεση - σκέφθηκα ότι θα το ξανασυναντήσω κάποια πιο κατάλληλη στιγμή... Η στιγμή ήρθε φέτος. Άλλες γιορτές αυτές οι φετινές...διαφορετικές και όπως και στο έργο του Huston έτσι ακριβώς,  σαν επιφοίτηση (Epiphany), κατάλαβα μεμιάς όλο το έργο - έφτασα σε μια κατανόηση που τότε δεν μπορούσα. Τα φετινά Χριστούγεννα έβλεπα γύρω μου να περιφέρονται σκιές - σκιές ανθρώπων, ιδεών και αντιλήψεων και μεμιάς θυμήθηκα ότι αυτή την θλιβερή αίσθηση μου είχε αφήσει ένα εξίσου θλιβερό φινάλε ταινίας, μια συγκεκριμένη ταινία που χρησιμοποιούσε ακριβώς αυτή τη λέξη : σκιές Μετά βέβαια το έριξα στην α

Ο Camus, ο Bergman και η Ελλάδα του 2013 - Μέρος Ι

Εικόνα
Η ζωή είναι παράλογη, κατά τον Camus (Καμύ), γιατί είναι χωρίς νόημα.     Η μοναδική και προσωπική σύλληψη  της φύσης τού ανθρώπου από τη συνείδησή του, η συνειδητοποίηση δηλαδή του παραλόγου, προκαλεί ένα μεικτό, παράξενο συναίσθημα. Η εξάρτησή του από το χρόνο, η υποταγή του στο θάνατο, η μάταιη ένταξή του σε καθημερινές, ομοιόμορφα επαναλαμβανόμενες  συνήθειες και η υποταγή του σε πλήθος προκαταλήψεων, γεννά στην ψυχή του το συναίσθημα της ματαιότητας, της απελπισίας και της αηδίας. Το συναίσθημα αυτό γίνεται ανυπόφορο, αν ο άνθρωπος δεν αποδεχθεί τις πραγματικές αιτίες που το προκαλούν. Η αποδοχή τους προσφέρει την αίσθηση της ελευθερίας, την απαλλαγή από ευθύνες και ενοχές. Αυτό που του μένει τότε, είναι η δράση. Ελεύθερος, χωρίς ανώφελες δεσμεύσεις και αναστολές χρησιμοποιεί το πνεύμα του και ασκεί τη δράση του, απαλλαγμένος από τα δεσμά κάποιου καθορισμένου εκ των προτέρων προορισμού. «Η συναίσθηση της ζωή του, της  επανάστασής του, της ελευθερίας του, σημαίνει ότι ζει και μάλι

"Μια θλιβερή σκέψη που χορεύεται"

Εικόνα
"Μια θλιβερή σκέψη που χορεύεται" Ο ορισμός του Ενρίκε Σάντος Ντισέπολο για το τάνγκο δεν μπορεί να ξεπεραστεί....το ίδιο και η μουσική του Piazzolla..

Το τίμημα της ονοματοδοσίας (πώς ο Κανένας γίνεται Εσύ)

Εικόνα
«Ξεκινάμε τη ζωή μας ανυπόστατοι, αδοκίμαστοι, ανύπαρκτοι, ανώνυμοι. Ξεκινάμε μέσα στην οντολογική λήθη, και μέσα στην αδιαφανή ομίχλη της μέριμνας. Αυτή μας παλεύει, να μη δέσουμε δεσμούς συναγωγούς φιλίας με τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξης μας. Ο καθένας μας ξεκινά με το όνομα Κ α ν έ ν α ς. Αν ξεφύγουμε ετούτη την πανίσχυρη βαρυτική δύναμη, που μας τη φόρτωσαν οι θεοί, ο Δίας η Μέριμνα η Γη, φενάκη και δόλωμα, για να μη νιώθουμε άκοπα και χάρισμα το πολύτιμο νόημα της ίδιας της ζωής μας• αν φτάσουμε να πληρώσουμε το ακριβό λύτρο που αξιώνει η φύση και η ουσία της ανθρώπινης μοίρας μας• αν αλλάξουμε το μουσικό μας τρόπο, πηδώντας από τον απλοϊκά υποστασιακό στον αυθεντικά υπαρκτικό άνθρωπο, από τη φλογέρα του βοσκού στο φλάουτο του Μότσαρτ (Zauberflöte), από το Man στην Existenz, από το Οὖτις στο Οδυσσέας• αν γίνει να κινήσουμε λειτουργικά τη διαλεκτική μας σχέση με το πρόβλημα της ουσίας και του βάθους της ζωής μας• αν περπατήσουμε το βραχύ μας βίο έξυπνοι και εγρήγοροι, και

Μυθολογία : ο Σίσυφος και η πραγματικότητα που ξεχνάμε

Εικόνα
Απαραίτητη διευκρίνηση (για όσους ξεχνάνε την μυθολογία μας) : Επειδή βαρέθηκα εδώ και κάτι εβδομάδες να πετυχαίνω άρθρα για την οικονομία, την Ελλάδα και άλλα τέτοια γραφικά να παρουσιάζουν την προσπάθεια προσαρμογής ως "σισύφεια" θέλω να θυμίσω ότι ο Σίσυφος είχε  μια χαρακτηριστική ιδιότητα που όλοι λησμονούν : ήταν νεκρός....
Εικόνα
1962, φώτο από την ταινία : Harakiri
Εικόνα
Καλός κινηματογράφος για σινεφίλ .... "Το άλογο του Τορίνο" του Μπέλα Ταρ. Δείτε το τρέιλερ :